Een lange wandeling dus om 6.00 op, inpakken en weg wezen. Ik ben de laatste die vertrekt. Ik had tenminste een stuk vijgenbrood en een banaan als ontbijt. Het echte ontbijt zou bij de koffiestop komen. Ik hoop op het 2.5 km verder gelegen Cirauqui, een nog kleiner dorpje waar Ton en Piet sliepen, maar hier is alles nog in diepe slaap. In Lorca vind ik de koffie met een broodje, in plaats van een bakker zoeken koop ik nu een broodje bij de koffie. Makkelijk en luxe en in Spanje heel goedkoop.
Dit eerste deel van de route heette vlak te zijn maar er waren een paar stevige klimmen.
Het tweede deel ging naar Estelle, dat al in 1090 deel uitmaakte van de St. Jacobsroute. Zoals al de plaatsjes waar ik doorheen kom gaat het om plaatsjes die in de vroege middeleeuwen al een belangrijke rol speelden. Dat verklaart de vele oude gebouwen en poorten die deze plaatsen rijk zijn.
Hier tref ik een groep die ik eerder zag een we lunchen samen.
Om 1400 loop ik door naar het eindpunt van de dag. De route gaat door een wijngebied.
De producent stelt elke dag 100 liter wijn beschikbaar voor de wijnkraan. Links wijn rechts water. Ik proefde de wijn en hij was als omschreven "niet slecht". Ik vulde twee glazen in mijn lege waterfles.
De lucht begon te betrekken en een stevig onweer stond op uitbarsten. De herberg waar ik naar toe wilde ligt op een berg nog ruim een half uur klimmen. Ik gok erop op op tijd te zijn maar halverwege barst het onweer in een heftige bui los. Ik durf de beschutting van een holle weg niet te verlaten om te voorkomen dat ik op open veld op een helling blootgesteld zou worden aan de bliksemschichten. De holle weg verandert in een kleine beek van regenwater na een kwartier loop ik door naar het dorpje. De eerste herberg was vol en bij de andere was ik degene die het laatste bed kreeg, de pelgrims na mij moeten terug naar het vorige gehucht de berg weer af. Geluk gehad.
De herberg was er een op christelijke basis gerund door Nederlanders. Toen zij mijn bed aanwezen bleek ik bij Ton en Piet op de kamer te liggen! Paulien die we na de regen zagen heeft onderkomen bij de eerste herberg gevonden. Zij bleek mij om 14.00 al geappt te hebben dat het dorp geen plaats meer had....
Bij het diner werden we welkom geheten door een hospitalero met een kort gebed. Daar staat tegenover dat er werkelijk uitmuntend gekookt was, een overheerlijke kerrie stoofpot met kip en aardappel en een heerlijk toetje. Tevens kregen we het evangelie van Johannes op dun papier, ieder in zijn of haar eigen taal.
Na het eten was er tijd voor muziek, de Sloveense gasten zingen prachtig met gitaar begeleiding. De sfeer was erg gezellig.
Om 20.30 konden zij die wilden deelnemen aan een meditatie. We waren gewaarschuwd: er zou een kort gebed zijn en een kort stukje uit de Bijbel gelezen worden. Als thema voor de meditatie met een zachte achtergrond muziek. Dat kan ik wel handelen. De nabespreking met een hartstochtelijk uitleg van de woorden van Jezus deed bij mij de deur dicht. De meditatie werd misbruikt voor een stukje ouderwetse missionering. Als derde nam ik het woord waarin ik hartelijk dankte voor de meditatie en de thee die we kregen en zei dat het voor mij nu tijd was om naar bed te gaan. Ik stond op en ging en daarmee eindigde de indoctrinatie; iedereen stond op en ging.
Jammer, dit contrast met de hartelijkheid en vriendelijkheid waarmee ik onthaald was, een afknapper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten