Vrijdag 16 juni 2017

Terradillos de los Templarios naar Mansilla de las Mulas 24 km

Zonsopgang kort na vertrek. Het eerste deel van de wandeling​ is 17.7 km over de Via Aquitana de stoffige Romeinse keienweg. Ondanks dat we stevig stappen worden we ingehaald door een Française. Als zij pauzeert halen we haar weer in. Na drie uur lopen wordt het al warm. Nog drie kwartier verder zijn we in het eerste plaatsje. Koffietijd.
Wederom worden we ingehaald door de Française en even later door twee jonge dames (Australië en Duits). De laatste twee liepen een gemiddelde van 6 km per uur...
Georg vreest maar net op tijd in Santiago te komen: 29 juni. Ik adviseer hem met de 2 dames mee te lopen dan is hij er zeker op tijd. Maar de dames lopen hem te snel.
Het worden de laatste 6 km, althans voor mij af te leggen. George besluit nog eens 6 km verder te lopen we nemen afscheid in de verwachting elkaar weer te ontmoeten in Leon of het plaatsje daarna.
Inmiddels is het heet geworden ongeveer 36 graden en geniet ik in de schaduw in de tuin van de herberg van één biertje. Daar ontmoet ik Jennie met Castro en Peter. Peter is een leeftijdsgenoot uit Limoges met hem haal ik mijn Frans wat op.
Het is heerlijk ontspannen met weinig gasten. Waaronder de vier Reliboys die samen met een Canadese lopen. Ik spreek met haar over de vier die voor priester studeren en wat maakt dat zij als kritisch niet gelovige met hen optrekt.

In de slaapzaal blijft het lang warm.

Tot sluitingstijd blijven we in de tuin.

Donderdag 15 juni 2017

Terradillos de los Templarios naar Calzadilla de los Hermanillos 27 km
Zonder ontbijt direct gaan wandelen. Georg moet ergens voor mij lopen. Ik voel me fit, waarschijnlijk door de wijn en de, voor het eerst, drie pijnstillers van gisteren. In een vlot tempo liep ik de 13.5 km naar Sahagún. De sportwinkel was nog gesloten dus tijd voor koffie met een broodje ham. Pierce en Stella waren door hun vroege vertrek en de afkorting die ik koos, net iets voor mij daar aangekomen.
Even later kwam Georg aanlopen maar hij dook meteen de sportwinkel in. Teleurgesteld kwam hij buiten: ze hadden niet de goeie....
Hij zoekt compressie kousen zonder de sok zodat hij zijn eigen sokken kan blijven gebruiken. Die waren immers perfect. Ik ga naar binnen en koop de kous en hou ze meteen aan.

Das ff wennen en meteen zonder pijn. Toegegeven ik hàd stevig pijn gestild maar dat is meestal de dag erna s'middags uitgewerkt. Heel hoopgevend.
Georg en ik liepen de route naar Religos via Calzadilla de los Hermanillos, iets om,  over een oude Romeinse weg, over rottige keien zeg maar, en prachtige natuur, verlaten en stil.

2 kleine reetjes steken vlakbij de weg over.

Echt de moeite waard. Onderweg kwamen we Grid tegen een leuke Duitse dame van 50 jaar die bewust zeer langzaam liep.
Na enige aarzeling ​koos ook Grid voor de mooie herberg waar Georg en ik zaten. We deelden met zijn drieën de kamer. Na het gemakkelijk diner was er nog een fles wijn. Een relaxte zomeravond in een door God verlaten dorpje. In heel het dorp sliepen 8 pelgrims.

Woensdag 14 juni 2017

Carrión de los Condes naar Terradillos de los Templarios 26 km


Weer een dag op de meseta. De eerste 2 uur nog fris, dan opwarmend en na 12 uur wordt het heet. Vandaag is het eerste dorp pas na 17.5 km. We lopen over de oude Romeinse weg Via Aquitana, kaarsrecht en zonder schaduw. Stella en Pierce (het Ierse stel) missen een route aanwijzing en hebben een halfuur foutgelopen als ik ze tegenkom. Weg voorsprong van hun vroege vertrek. Het is druk op de weg en omdat ik langzaam loop herken ik velen die me voorbij lopen.
Velen besluiten in het voorlaatste dorp te stoppen vanwege de hitte. Georg haalt me in een hij gaat tot het eindpunt van de route. Ik besluit bij het voorlaatste dorp de laatste drie km door te lopen. Het is bloedheet en het worden zware kilometers.
s'Avonds tijdens het diner zit ik met Georg bij drie priesters in opleiding, Amerikanen, en een gelovige Nederlander. Een van die jongens Rayn droeg compressie sokken en hij deed dat om de pijn van scheen splint te bestrijden. Het werkt perfect zei hij, als sporter was hij er thuis al mee bekend. Het pijnlijke scheenbeen blijkt een veel voorkomende blessure te zijn bij hardlopers, fietsers en lange afstand wandelaars. Iets dergelijks had ik ook gelezen op internet. Nou die sokken ga ik morgen kopen!
Tijdens het diner vroeg ik de jongens of zij ook leren Gregoriaans te zingen als onderdeel van de opleiding. Nou dat was zo. Ik haalde hen over tussen de gerechten door een hymne te zingen. Dat klonk prachtig in de eetzaal en het was doodstil tijdens hun zang. Met een groot applaus als dank.
Met deze jongens raakte ik in een theologische/filosofische discussie waarbij ik het bestaan van God in twijfel trok en ik vier fanatieke, in mijn ogen naïeve en bijzonder aardige jongens van rond  24 jaar, tegenover me had. Een heftige discussie waarbij zij zich dogmatisch vasthielden aan de Bijbel en hun eigen ervaringen. Georg en een meisje, dat al een tijdje met deze knapen optrok, luisteren, evenals een groot deel van de tafeltjes rond ons bleek achteraf. Ik deed mijn best respectvol te blijven en later vroegen ze me nog een glas wijn met hen te drinken. Ze bedankten me voor de interessante discussie en het werd veel te laat....
Ook dat is wandelen naar Santiago.

Dinsdag 13 juni 2017

Boadilla del Camino naar Carrión de los Condes 26 km
Na een ontbijtje om 6.00 met Georg spullen pakken en weg. Georg is altijd later maar deze keer loopt hij al het dorp uit als ik begin. We lopen langs een irrigatie kanaal, hij 500 m voor me. Ik moet hem laten gaan, met pijn in mijn been hou ik hem niet bij.

Een mooi getrapte sluis

10 km en twee dorpjes verder gaat het kortere pad evenwijdig aan de landweg. De mooiere minder eentonige weg is 2 km langer. Dus kies ik voor het kortere eentonige pad. Ruim 3 uur na mijn vertrek komt Theo langs fietsen. Het verschil is duidelijk: fietsers kunnen uitslapen. Het feit dat hij een luxe eenpersoonskamer had zal daar natuurlijk aan meewerken. Op de gemeenschappelijke zaal begint het leven vaak al om 5 uur in de ochtend.

In het derde dorpje is een herberg met bijzondere huisvesting. Naast de slaapzaal met Stapelbedden zijn er tipis (indianen tenten) en kleine eenpersoonshutjes. Brenda uit Hamburg had gekozen voor zo'n houten eenpersoonshutje en is meteen maar twee dagen gebleven. Inmiddels half elf zat ze nog aan de koffie en had alle tijd om wat te kletsen. Ik kom haar op mijn eindbestemming na 26 km weer tegen; zij liep dus maximaal 10 km.

Ik loop het stadje al weer uit en heb nog geen herberg gezien. Terug dus, das jammer na zo'n lange dag lopen. Om half vier vind ik de herberg van de nonnen St Maria en ben ik de laatste die daar nog een bed krijgt. Geluk dus, bednummer 45.

Bij mijn mail zit een berichtje van Ben dat hij onderweg naar huis is. Niet alleen zijn been gaat niet goed maar ook zijn oma van 101 is overleden. Alle reden om de onderneming te kappen. Ik loop wat herbergen af om  Georg te zoeken en hem dat te vertellen.

Samen met Jennie, Britse dame uit Luxemburg, gaan we samen eten. Zo ontloop ik alle reli activiteiten van de nonnen: zingen, avondmis en zegening van de pelgrims en gezamenlijk geschonken eten nuttigen. Dat laatste zag er overigens goed verzorgd en gezellig uit toen ik de was ging ophalen.

Orchidee? Zo groot

Maandag 12 juni 2017

Hontanas naar Boadilla del Camino 28.7 km

Vandaag loop ik als eerste van ons drieën. Het is zo vroeg dat het nog donker is. Er staat een stevige frisse wind. Wel lekker rustig. Ik loop over de weg naar het eerste plaatsje San Antón waar de weg midden door een booggewelf van de kerk en de ruïnes van een klooster gaat.

In de verte de heuvel die vandaag de enige hindernis vormt. Volgens het boekje een half uur steil omhoog. 220 meter en dan weer 310 omlaag.

Boven op de heuvel een prachtig uitzicht over de vlakte waar ik de komende 6 dagen overheen loop: de meseta, een Spaanse hoogvlakte die in de zomer bloedheet kan zijn. Ook in juni zijn temperaturen boven de 30 graden normaal.

Onderweg rust ik wat uit in de schaduw van een groepje bomen. Georg komt aanlopen juist als ik wil vertrekken. Alleen. Ben en hij hebben afscheid genomen omdat Ben niet meer kon lopen door de pijn in zijn scheenbeen. Hij neemt een taxi naar een van de volgende dorpen en wil 2 dagen rust nemen. Scheenbeen pijn komt in alle gradaties.... Pech voor hem daar kom je niet voor uit Australië hier wandelen. Hopelijk zien we hem weer. Georg en ik lopen samen verder.

De kerk van Boadilla met wel 5 ooievaarsnesten

Ik mail Ben en vraag hoe het gaat en waar hij zit. Hij zit in Carrión de los Condens 26 km verderop en moet nog naar een fysiotherapeut. Tevens brengt hij de groeten over van Ton en Piet die daar ook zijn.

George en ik wachten af en doen even zonder hem. We hebben een herberg met een heus zwembad, heerlijk om mijn voeten te koelen.

Tevens ontmoet ik Theo een fietser uit Amsterdam. Hij doet zo'n 80 km per dag en geniet van het alleen fietsen en s'avonds anderen te treffen. De Camino gaat om het treffen van anderen. Iedereen met een eigen levensverhaal dat al heel snel aan de orde komt. 

Zondag 11 juni 2017

Tardajos naar Hontanas 21 km

Vroeg op weg zonder ontbijt.  En half uur verder is er kans op koffie en een broodje. Verder over pad tussen de korenvelden.

Landwegen tot zover je kijken kunt.
Het einddoel is een dorpje dat verscholen ligt in de vallei.

Opeens zie ik het dorpje liggen. Het wordt groter met elke stap die ik zet. Daar tref ik Ben die juist een kamer reserveerde voor drie personen. Of ik met hem en Georg mee wilde doen. Graag beter met drie op een kamer dan op een grote zaal met 12 mensen. Tijd voor een biertje en wat ontspanning. De temperatuur loopt die middag op naar 36 graden. Veel gezeten met koeling voor mijn been.

Zaterdag 10 juni 2017

Atapuerca naar Tardajos 33 km

Vandaag belooft het warm te worden. Vroeg op pad dus. Ik begin met een klim naar de top van een heuvel, Spanjaarden zetten daar graag een kruis op heb ik gemerkt. Hier heb ik een zicht dat reikt tot Burgos maar voorlopig is alles nog gehuld in de ochtendmist.
In het eerste dorp is een cafetaria open. Het Ierse koppel, sommige mensen kom ik steeds weer tegen, komt net naar buiten. Voor het eerst is een compleet ontbijt mogelijk met banaan, sinaasappel, yoghurt, brood met gebakken ei en natuurlijk koffie.
De zaak vult zich met mensen die net na mij vertrokken. Ik loop rustig verder richting Burgos. Tussendoor nog een koffiestop waar ik met ijs mijn been koel. Ik kan nu zonder pijn lopen maar het wordt wel dikker van het vocht na een uur lopen.

 Burgos is een grote stad met een indrukwekkende kathedraal.

Kathedraal met bruidje

Midden in het centrum is de lokale pelgrimopvang waar zich al velen hebben verzameld. Juist als ik voorbij kom gaat de opvang open. Er is plaats voor over de 100 mensen en voor de deur staat een lange rij. 

Die massa mensen doet me besluiten door te lopen naar het volgende dorp. Wel 12 km extra.

Op de hoek bij een grote Mercador supermarkt zie ik Ben, George en Peter die gisteren al een dorp verder waren. Ook zij lopen Burgos weer uit. Ik koop wat etenswaar en ga in het park lunchen voor ik aan het laatste deel van de wandeling begin. Het is inmiddels half een en de zon brandt. De laatste 2.5 uur zijn heet met weinig beschutting als ik eenmaal buiten de stad ben. Tegelijk met een oude pelgrim uit Japan, 72 jaar, kom ik in een mooi hotel met een pelgrim opvang. En heerlijke luxe oase in deze hitte.

De grote afstand van vandaag had ik niet echt gepland maar het ging goed. Veel drinken en voldoende pauze, niet te snel gelopen en natuurlijk steeds mijn been tussentijds met water koelen. 

Vanavond eet ik met een man uit Brazilië, een jonge wijsneus uit Wenen en een gepensioneerd Amerikaans stel. De laatsten maken gebruik van de bagageservice: 's morgens worden de rugzakken opgehaald en naar het volgende hotel gebracht. Mochten ze dat achteraf toch te ver lopen vinden dan nemen ze een taxi. Zo kan het ook!