Dinsdag 13 juni 2017

Boadilla del Camino naar Carrión de los Condes 26 km
Na een ontbijtje om 6.00 met Georg spullen pakken en weg. Georg is altijd later maar deze keer loopt hij al het dorp uit als ik begin. We lopen langs een irrigatie kanaal, hij 500 m voor me. Ik moet hem laten gaan, met pijn in mijn been hou ik hem niet bij.

Een mooi getrapte sluis

10 km en twee dorpjes verder gaat het kortere pad evenwijdig aan de landweg. De mooiere minder eentonige weg is 2 km langer. Dus kies ik voor het kortere eentonige pad. Ruim 3 uur na mijn vertrek komt Theo langs fietsen. Het verschil is duidelijk: fietsers kunnen uitslapen. Het feit dat hij een luxe eenpersoonskamer had zal daar natuurlijk aan meewerken. Op de gemeenschappelijke zaal begint het leven vaak al om 5 uur in de ochtend.

In het derde dorpje is een herberg met bijzondere huisvesting. Naast de slaapzaal met Stapelbedden zijn er tipis (indianen tenten) en kleine eenpersoonshutjes. Brenda uit Hamburg had gekozen voor zo'n houten eenpersoonshutje en is meteen maar twee dagen gebleven. Inmiddels half elf zat ze nog aan de koffie en had alle tijd om wat te kletsen. Ik kom haar op mijn eindbestemming na 26 km weer tegen; zij liep dus maximaal 10 km.

Ik loop het stadje al weer uit en heb nog geen herberg gezien. Terug dus, das jammer na zo'n lange dag lopen. Om half vier vind ik de herberg van de nonnen St Maria en ben ik de laatste die daar nog een bed krijgt. Geluk dus, bednummer 45.

Bij mijn mail zit een berichtje van Ben dat hij onderweg naar huis is. Niet alleen zijn been gaat niet goed maar ook zijn oma van 101 is overleden. Alle reden om de onderneming te kappen. Ik loop wat herbergen af om  Georg te zoeken en hem dat te vertellen.

Samen met Jennie, Britse dame uit Luxemburg, gaan we samen eten. Zo ontloop ik alle reli activiteiten van de nonnen: zingen, avondmis en zegening van de pelgrims en gezamenlijk geschonken eten nuttigen. Dat laatste zag er overigens goed verzorgd en gezellig uit toen ik de was ging ophalen.

Orchidee? Zo groot