zaterdag 13 mei 2017
Vrijdag 12 mei 2017
Het is droog, das fijn. Ik begin aan het ontbijt: wielrennerskost zoals spaghetti, champions en courgettes met een restje saus van gisteren. In de koelkast vind ik de 4 coquilles St. Jaques, het vergeten tussengerecht van gisterenavond.
Een stevig maaltje en na een tweede kop koffie kunnen we op weg naar Sorges.
Om natte paden te mijden kiezen we voor asfalt. Nog iets korter: 15km.
Met de lunch zijn we er. Tijd voor een biertje.
We worden aangesproken door Michiel de hostellier van de Gite. Hij herkent in ons de pelgrims en vraagt waar we slapen. Bij hem maar dat wordt nu pas duidelijk: we hadden weer niet gereserveerd.....
Geeft niks we zijn welkom en hij kookt voor ons. Voorlopig zijn we met zijn drieën zijn gasten.
Mooie Gite waar we ook weer eens een wasje kunnen doen. Super toch.
Gelopen 15km
Donderdag 11 mei 2017
Regen voorspeld en regen kregen we. De hele ochtend lichte regen. De cape aan en lopen met als gevolg: buiten nat en binnen de cape nat. Weer door een prachtig gebied maar genieten is anders. Toon en Piet hebben een regenjas en broek maar het effect was geloof ik hetzelfde. Na de lunchpauze, staand want alles was nat, klaarde het aarzelend op. Langzaam droog ik op. Om 15.00 waren we in Thivier, nu nog onderdak regelen. Er was een pelgrims onderkomen op de camping, zelf voor eten en ontbijt zorgen. Na een biertje inkopen gedaan en op naar de camping even buiten het stadje. Nauwelijks geïnstalleerd of de regen met onweer barstte in alle hevigheid los. Ondertussen kookte ik op één pitje en met de magnetron een drie sterren menu.
Vermoeiend zo'n dag.
23 km gelopen.
woensdag 10 mei 2017
Woensdag 10 mei 2017
Het brood was nog niet in het dorp gearriveerd dus aten we een ontbijtje van onze restjes. Daarna op stap voor de volgende etappe van 25 kilometer. We volgen dit keer de volledige route zoals aangegeven. Dat was mooi, vaak nog zonnig met een hoge bewolking soms en relaxed. De weersverandering was aangekondigd en zou pas in de middag doorzetten. Wilma haakte na de lunchpauze in Chalus af om de middag vrijaf te nemen en in Chalus te blijven. Een dag waarop haar benen niet zo goed mee wilden doen. Op tijd stoppen helpt dan. Zij zoekt een chambre d'hote en wij lopen verder naar st. Pierre de Frugie. Bij Firbeix komen we in de provincie van de Dordogne en lopen door een prachtig natuurgebied.
Een jong vogeltje, net uit het nest, kijkt ons verbaasd aan maar toont nog geen enkele angst.
Het laatste half uur lopen we door de regen die al voorspeld was. Na enig zoeken krijgen we de sleutel van de Gite. Prachtig gebouw met alle voorzieningen, zelfs de WiFi krijg ik aan en kan ik met Marijke via Whatsapp bijpraten. Vanavond is er zelfs een restaurantje om de inwendige mens weer aan te sterken. De verbruikte calorieën van zo'n wandeling kunnen we nauwelijks bijgegeten krijgen. Iedereen lijkt af te vallen.
Gelopen 25 km.
Een jong vogeltje, net uit het nest, kijkt ons verbaasd aan maar toont nog geen enkele angst.
Het laatste half uur lopen we door de regen die al voorspeld was. Na enig zoeken krijgen we de sleutel van de Gite. Prachtig gebouw met alle voorzieningen, zelfs de WiFi krijg ik aan en kan ik met Marijke via Whatsapp bijpraten. Vanavond is er zelfs een restaurantje om de inwendige mens weer aan te sterken. De verbruikte calorieën van zo'n wandeling kunnen we nauwelijks bijgegeten krijgen. Iedereen lijkt af te vallen.
Gelopen 25 km.
Dinsdag 9 mei 2017
Van Limoges naar Flavignac is over de route 28 km. Na overleg kiest iedereen voor de vlotte route over de D20 die ook nog wat korter is. Ik vertrek eerst naar een schoenenwinkel voor nieuwe schoenen. Zoek daarna een postkantoor om mijn kampeerspullen naar huis te sturen. Om 11 uur sta ik 3.2 kg lichter op nieuwe schoenen om naar Flavignac te wandelen. Voeten en schoenen moeten nog wennen. Elk uur controleer ik mijn voeten op drukplekken. Na 5 uur lopen klaagt mijn kleine teen en die krijgt een pleister, preventief.
Zo kom ik 2 uur na de anderen in de Gite van Flavignac. Een mooie wandeldag en geen blaren wat wil een wandelaar nog meer. Tuurlijk een biertje en eten. Ook dat kon in dit kleine dorpje. Om 21.30 slaapt iedereen.
Gelopen 29 km wat extra km voor het gewinkel in de stad.
Zo kom ik 2 uur na de anderen in de Gite van Flavignac. Een mooie wandeldag en geen blaren wat wil een wandelaar nog meer. Tuurlijk een biertje en eten. Ook dat kon in dit kleine dorpje. Om 21.30 slaapt iedereen.
Gelopen 29 km wat extra km voor het gewinkel in de stad.
maandag 8 mei 2017
Maandag 8 mei 2017
Vandaag nationale feestdag voor Frankrijk, Bevrijdingsdag.
Er is een bakker open dus brood voor ontbijt en onderweg scoren. Ik bak in een pan mijn laatste stokbrood tot toast. Relaxed met zijn vijven ontbijten.
Ik wilde ontspannen mijn eigen tempo lopen. Iedereen loopt op zijn of haar eigen manier naar Limoges. Na de afwas vertrok ik als eerste.
Het is heerlijk om alleen te lopen. Ik bepaal mijn eigen tempo en zoek mijn eigen weg.
Het viaduct van St. Leonard de Noblat ligt prachtig in de zon. De route loopt onder het viaduct door, door het dal. Na het verlaten van het stadje gaat het even door het dal en dan steil omhoog er uit. De weg blijft de komende 2 uur voortdurend klimmen. Vermoeiend en mooi.
Na ruim 2 uur neem ik pauze direct na een dorpje bij een kruisbeeld. Even later komen Piet en Ton en na een gezamenlijke pauze ook Wilma. We liggen nog geen 15 minuten uit elkaar. De Brabanders vertrekken eerst, ik kort erna. Na enige tijd sluit ik me bij hen aan; ze lopen een rustig tempo. Bij de tweede pauze haalt Wilma ons in als we net willen vertrekken. We verlengen de pauze met een drankje en lopen dan gedrieën tot de kathedraal van Limoges.
Samen lopen betekent soms samen, soms onafhankelijk van elkaar dezelfde route of, zoals nu met Bärbel, dat we elkaar op het eindpunt zien. Bärbel neemt afscheid van ons,zij heeft een hotel elders en wij gaan met zijn vieren naar een hotel vlakbij. De nonnen die onderdak beloofden zijn niet thuis of gewoon van ouderdom overleden.
Morgen weer lopen.
Gelopen 22 km
Er is een bakker open dus brood voor ontbijt en onderweg scoren. Ik bak in een pan mijn laatste stokbrood tot toast. Relaxed met zijn vijven ontbijten.
Ik wilde ontspannen mijn eigen tempo lopen. Iedereen loopt op zijn of haar eigen manier naar Limoges. Na de afwas vertrok ik als eerste.
Het is heerlijk om alleen te lopen. Ik bepaal mijn eigen tempo en zoek mijn eigen weg.
Het viaduct van St. Leonard de Noblat ligt prachtig in de zon. De route loopt onder het viaduct door, door het dal. Na het verlaten van het stadje gaat het even door het dal en dan steil omhoog er uit. De weg blijft de komende 2 uur voortdurend klimmen. Vermoeiend en mooi.
Na ruim 2 uur neem ik pauze direct na een dorpje bij een kruisbeeld. Even later komen Piet en Ton en na een gezamenlijke pauze ook Wilma. We liggen nog geen 15 minuten uit elkaar. De Brabanders vertrekken eerst, ik kort erna. Na enige tijd sluit ik me bij hen aan; ze lopen een rustig tempo. Bij de tweede pauze haalt Wilma ons in als we net willen vertrekken. We verlengen de pauze met een drankje en lopen dan gedrieën tot de kathedraal van Limoges.
Samen lopen betekent soms samen, soms onafhankelijk van elkaar dezelfde route of, zoals nu met Bärbel, dat we elkaar op het eindpunt zien. Bärbel neemt afscheid van ons,zij heeft een hotel elders en wij gaan met zijn vieren naar een hotel vlakbij. De nonnen die onderdak beloofden zijn niet thuis of gewoon van ouderdom overleden.
Morgen weer lopen.
Gelopen 22 km
zondag 7 mei 2017
Zondag 7 mei 2017
Vandaag verkiezen de Fransen wie hun president wordt. Net als bij de eerste ronde merken we er weinig van. We lopen van Les Billanges naar st. Léonard de Noblat. Een zogenaamde korte etappe maar toch erg vermoeiend. Onder dreigende luchten zwoegen we omhoog en zwieren we omlaag. Tot we halverwege in Le Chatenet zijn. De Brabanders en ik kozen voor de route over de weg om de nattigheid te vermijden. Wilma vertrok een half uur eerder en Bärbel iets na ons over de "echte" route. Halverwege zagen we elkaar in het café. Daar sloegen we in voor het avondeten; op zondagmiddag is alles gesloten....
De barman had niet veel maar kwam met vlees uit de keuken van het restaurant en een blik groente. Ik zocht nog een fles wijn uit en de bakker bleek nog macaroni te hebben. Zo dadelijk zetten we dat in de Gite om in een maaltijd met nog wat soep van Wilma en een toetje dat Bärbel zojuist scoorde.
Inmiddels heerlijk en gezellig samen gegeten en vroeg naar bed terwijl de was nog droogt.
Morgen kijken of Macron echt gewonnen heeft.
Gelopen 20 km
Abonneren op:
Posts (Atom)