Maandag 8 mei 2017

Vandaag nationale feestdag voor Frankrijk, Bevrijdingsdag.
Er is een bakker open dus brood voor ontbijt en onderweg scoren. Ik bak in een pan mijn laatste stokbrood tot toast. Relaxed met zijn vijven ontbijten.
Ik wilde ontspannen mijn eigen tempo lopen. Iedereen loopt op zijn of haar eigen manier naar Limoges. Na de afwas vertrok ik als eerste.
Het is heerlijk om alleen te lopen. Ik bepaal mijn eigen tempo en zoek mijn eigen weg.

Het viaduct van St. Leonard de Noblat ligt prachtig in de zon. De route loopt onder het viaduct door, door het dal. Na het verlaten van het stadje gaat het even door het dal en dan steil omhoog er uit. De weg blijft de komende 2 uur voortdurend klimmen. Vermoeiend en mooi.
Na ruim 2 uur neem ik pauze direct na een dorpje bij een kruisbeeld. Even later komen Piet en Ton en na een gezamenlijke pauze ook Wilma. We liggen nog geen 15 minuten uit elkaar. De Brabanders vertrekken eerst, ik kort erna. Na enige tijd sluit ik me bij hen aan; ze lopen een rustig tempo. Bij de tweede pauze haalt Wilma ons in als we net willen vertrekken. We verlengen de pauze met een drankje en lopen dan gedrieën tot de kathedraal van Limoges.
Samen lopen betekent soms samen, soms onafhankelijk van elkaar dezelfde route of, zoals nu met Bärbel, dat we elkaar op het eindpunt zien. Bärbel neemt afscheid van ons,zij heeft een hotel elders en wij gaan met zijn vieren naar een hotel vlakbij. De nonnen die onderdak beloofden zijn niet thuis of gewoon van ouderdom overleden.
Morgen weer lopen.
Gelopen 22 km