Om half vijf begint mijn kamergenoot te rommelen. Toen ben ik ook maar opgestaan. Een somber ontbijt en om 6.00 weg. Ik was niet de eerste, een paar lopers voor me en al spoedig velen achter mij, die mij de een na de ander inhaalden. Ik liep langzaam, hoewel mijn been in de nacht dunner was geworden deed elke stap pijn. Mijn schema werd langzaam: een uur of iets langer lopen. Dan rust met een natte lap op mijn rechter onderbeen. Dan weer wat lopen enz. Ik liep de afstand in 4 delen met minimaal 20 min pauze tussendoor. Gek genoeg varieert de pijn van helemaal niks tot zeer heftig. Al met al goed te doen. In zeven en half uur liep ik zo naar een mooie herberg waar ik na een biertje besloot te blijven. Nu, wat later in de middag, trekt er een onweer over. Het sluit een mooie zonnigedag af.
Geen sneeuw daarvoor is het hier te laag. Wel witte bloemen die op klaprozen kijken. Ik hou het op witte papavervelden. Is dit de nieuwe Gouden Driehoek?
Hadden wij vroeger Ché Guevarra hier hebben ze Jesus Christ Superstar, dezelfde als die aan het kruis..... Maar nu met een heldhaftige uitstraling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten