Door een laat ontbijt vertrek ik om 7.30, loop het dorp door en zit ik om 8.00 terug op de route. Tot Pamplona belooft dit een mooie vlakke, iets dalende route te worden. Onderweg tref ik de jongste pelgrim op de schouders van papa.
Onderweg tref ik een jonge Duitser met zijn hond, een 3 jaar oude labrador bastaard, iets groter dan Layco. We lopen een stuk samen op en ik hoor dat het lopen met een hond het leven anders maakt. Hij ging met de trein van Hamburg naar Biarritz en liep aan de voet van de Pyreneeën naar St Jean Pied de Port. Onderdak krijgen met de hond valt niet mee dus werd het voortdurend kamperen. Zijn dagafstanden waren redelijk: 20 tot 25 km. Maar de poten van de hond waren niet bestand tegen de kiezels of harde steenslag. Drie dagen rust was nodig om de poten weer enigszins te genezen. Daarna had de hond ter bescherming en soort sokjes aan bij paden met harde scherpe steenslag. Ook de hitte was iets om rekening mee te houden. Een zwarte hond heeft het gauw te warm...
Dus op het heetst van de dag zochten zij de schaduw op. (Zouden wij ook moeten doen).
Ik hield een koffiepauze, zij liepen door. Later zag ik ze aan de kant van een riviertje rusten. De hond languit in de zon. De hond zag er prima uit en had het blijkbaar goed.
Pamplona, een prachtige oude stad, bekend van het stierenrennen door de straten, was mooi om binnen te komen via de oude stad. Prachtige gebouwen en een mooie kathedraal. Wel druk en toeristisch. Al gauw liep ik door naar het stadspark waar ik baas en hond weer trof. Nu in de schaduw, de drukte van de stad ontlopend. Zij willen doorlopen na de hitte....
En ik liep in een bloedhete zon de laatste 5 km naar een klein dorpje waar ik Piet, Ton en Paulien in een auberge trof.
s'Avonds met een leuk clubje ergens het pelgrimsmenu gegeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten