Om 5.45 begon er al een alarm van een telefoon, ik ben maar mee opgestaan. Ik voelde al dat mijn benen nog niet helemaal hersteld waren van de lange wandeling van gisteren. Toen ik beneden in de keuken kwam stond het ontbijt klaar. De koffie was klaar en in de koelkast stond zoals beloofd een sapje. Toen de andere gasten naar beneden kwamen kon ik op pad. Toen ik de stad uitliep kwam ik George (jonge Duitser) en een Poolse dame tegen en we liepen een stukje samen op. De pijn aan mijn rechter scheenbeen werd erger waardoor ik langzamer ging lopen in de hoop dat het overging. Tot Nájera, zo'n 18 km verder, bleef die pijn. Op een terrasje aan de rivier mijn eerste koffiestop gingen direct de schoenen uit. Toen zag ik een deuk in het scheenbeen daar waar de tong van de schoen zit. Zou de schoen daar gisteren gekneld hebben? Ik veterde de schoen losser en ging met Ben en George, die mij inmiddels inhaalden, verder voor onze laatste 6 km. Die begon met een stevige klim en daarna een vlakke wandeling naar het dorpje. Ik kon goed doorlopen met beduidend minder pijn. Hopelijk is dat morgen over. De herberg heeft kleine chambrettes met twee bedden. Mijn roommate is een Italiaan, Vincente, die nu voor het eerst Engels spreekt....
woensdag 7 juni 2017
Dinsdag 6 juni 2017
Navarette naar Azofra 23.5 km
Om 5.45 begon er al een alarm van een telefoon, ik ben maar mee opgestaan. Ik voelde al dat mijn benen nog niet helemaal hersteld waren van de lange wandeling van gisteren. Toen ik beneden in de keuken kwam stond het ontbijt klaar. De koffie was klaar en in de koelkast stond zoals beloofd een sapje. Toen de andere gasten naar beneden kwamen kon ik op pad. Toen ik de stad uitliep kwam ik George (jonge Duitser) en een Poolse dame tegen en we liepen een stukje samen op. De pijn aan mijn rechter scheenbeen werd erger waardoor ik langzamer ging lopen in de hoop dat het overging. Tot Nájera, zo'n 18 km verder, bleef die pijn. Op een terrasje aan de rivier mijn eerste koffiestop gingen direct de schoenen uit. Toen zag ik een deuk in het scheenbeen daar waar de tong van de schoen zit. Zou de schoen daar gisteren gekneld hebben? Ik veterde de schoen losser en ging met Ben en George, die mij inmiddels inhaalden, verder voor onze laatste 6 km. Die begon met een stevige klim en daarna een vlakke wandeling naar het dorpje. Ik kon goed doorlopen met beduidend minder pijn. Hopelijk is dat morgen over. De herberg heeft kleine chambrettes met twee bedden. Mijn roommate is een Italiaan, Vincente, die nu voor het eerst Engels spreekt....
Om 5.45 begon er al een alarm van een telefoon, ik ben maar mee opgestaan. Ik voelde al dat mijn benen nog niet helemaal hersteld waren van de lange wandeling van gisteren. Toen ik beneden in de keuken kwam stond het ontbijt klaar. De koffie was klaar en in de koelkast stond zoals beloofd een sapje. Toen de andere gasten naar beneden kwamen kon ik op pad. Toen ik de stad uitliep kwam ik George (jonge Duitser) en een Poolse dame tegen en we liepen een stukje samen op. De pijn aan mijn rechter scheenbeen werd erger waardoor ik langzamer ging lopen in de hoop dat het overging. Tot Nájera, zo'n 18 km verder, bleef die pijn. Op een terrasje aan de rivier mijn eerste koffiestop gingen direct de schoenen uit. Toen zag ik een deuk in het scheenbeen daar waar de tong van de schoen zit. Zou de schoen daar gisteren gekneld hebben? Ik veterde de schoen losser en ging met Ben en George, die mij inmiddels inhaalden, verder voor onze laatste 6 km. Die begon met een stevige klim en daarna een vlakke wandeling naar het dorpje. Ik kon goed doorlopen met beduidend minder pijn. Hopelijk is dat morgen over. De herberg heeft kleine chambrettes met twee bedden. Mijn roommate is een Italiaan, Vincente, die nu voor het eerst Engels spreekt....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten