Sarria naar Portomarin 23 km.
Opstaan, koffie en een stukje pizza van gisteren en dan de hoge lange trap naar het oude dorp beklimmen.
Tot de eerste 9 km lopen we omhoog. Daarna zouden we geleidelijk dalen; helaas ook dat gaat gewoon omhoog en iets meer omlaaglopen. In Galicië is geen weg gewoon recht.
Tijdens de eerste koffiestop zie ik Piet en Ton lopen, Marijke die hun blog steeds leest had me al getipt. Dat is een vrolijk weerzien. We lopen een stuk samen op. Piet en ik praten bij en Ton probeert zijn Duits op Heidrun.
Zo komen we in Portomarin. In de jaren 60 is er een stuw in de rivier gebouwd waardoor het oude welvarende dorp onderwater verdween. De twee kerken zijn steen voor steen verplaatst naar het volledig nieuwe dorp.
Tijdens het aankomst drankje laat ik Ton en Piet kennismaken met een van de lekkerste gerechten van Galicië: pulpo ofwel inktvis gekookt en geserveerd in olijfolie en scherpe rode paprika.
Op het plein zien we meerdere bekenden en gaan we samen eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten