16 tot 18 mei 2017

Dinsdag 16 mei 2017
Mussidan naar St. Foy la Grande 33 km

Woensdag 17 mei 2017
St. Foy la Grande naar  St. Ferme 27.8 km

Donderdag 18 mei 2017
St. Ferme naar Bassanne 26 km

Even een paar dagen samenvatten om bij te komen. Niet dat niet elke dag uniek is maar elke dag heeft een soort basisroutine waarin lopen centraal staat: van 7.00 uur opstaan en ontbijt tot rond 21.00 uur in bed en slapen. Afhankelijk van de afstand en de te verwachten hitte vertrekken we nu tussen 8.00 en 9.00 uur en hebben we 2 of 3 pauzes. Onderweg loop ik soms met de anderen op. Vaak stil, soms ook met een praatje. Vaak loop ik alleen voorop of achter de groep aan. Volop tijd om wat te denken, een enkele keer gedachtenloos in het ritme van het lopen. Veel van die gedachten vallen in de categorie Vermaak, denk aan drank, drugs, sex en rock en roll. Ook wiskundige vraagstukjes komen naar boven. Dan leg ik mezelf nog eens uit wat differentiëren en integreren is, met simpele functies als y=cx^t +b, een sinusfunctie of de functie van een circel of een bol. Oude kennis dus.
Vaak denk ik aan de mensen die me lief zijn zoals Marijke met wie ik elke dag wel even contact heb en aan hen die me appen, mailen of me smsen of juist niets laten horen. Ook aan hen die ontvielen zoals mijn ouders en zus Mieke, mijn broer Henk (die ik in gedachten een stukje laat meelopen), vriend Hans en hun geliefden die nu zonder hen verder moeten. Of aan hen die juist nu moeten knokken om niet dood te gaan zoals mijn zus Ria.
Het leven of beter gezegd mijn leven komt op die manier aan mij voorbij.  Soms chronologisch, vaak associatief of zomaar uit het niks. Geëmotioneerd​ of beschouwend, altijd in het ritme van het lopen. Teveel om op te sommen. Zoals gezegd is het ook stil in de kop.

Dinsdag werd het heel warm en hebben we de route kunnen inkorten door hier en daar voor korter asfalt met weinig verkeer te kiezen. Ik vind het leuk soms wat af te wijken.
De hitte 30 graden bepaalde de zwaarte. Veel vochtverlies dus veel drinken om spierklachten en uitdroging te voorkomen.
Onderweg ontdekte ik een minuscuul klein teekje op mijn arm. Verwijderen en opletten of de plek niet rood wordt. Met pen datum genoteerd op arm... en afgewassen.
In Port St. Foy werden we in een Gite van de kerk ontvangen. s'Avonds uit pizza eten.

Woensdag was het nog steeds warm, 27 graden, met een stevige afstand. Er stond een bries zodat we iets verkoeling hadden. We volgden de Compostela route. Een mevrouw die kersen aan het plukken was bood ons het eerste mandje aan. Heerlijk en hartstikke vriendelijk!
Iets over de helft in Pellegrue was alles gesloten dus dronken we water bij ons stokbrood. Een mooi plekje bij een eeuwen oude kerk waar de kersen net iets te hoog hingen. Daar vond ik de tweede teek. Weer veel door hoog gras gelopen. Iets om in de gaten te houden. Onderweg vond Piet nog enige mooie orchideeën.
In La Ferme werden we in de Gite ontvangen door Erik en zijn moeder? Pascal. Zij kookte een heerlijke maaltijd en hij speelde gastheer met een biertje en een praatje en deed de afwas. In de Gite was ook Pierre te gast, een Fransman die net twee dagen geleden uit Bergerac vertrokken was. Een extra taaluitdaging want Fransen onder elkaar praten dubbel zo snel en meestal onverstaanbaar. Inclusief ontbijt betaalden we €20.00 pp. Waar vind je dat nog?
s'Avonds was er voor de liefhebbers nog een rondleiding in de oude kerk. Ik meldde me af als zijnde te moe.... En lag die avond iets vroeger in bed.

Vandaag donderdag stond een korte etappe gepland wat goed uitkwam bij het voorspelde regenweer. Helaas bleek bij reservering in La Réole dat alles daar volgeboekt was. Het eerst volgende pelgrimsonderdak was in Bassanne 6 km verder. Das een tegenvaller zeker als het de hele dag regent. Iedereen was door en door nat. Onderweg kwamen we Pierre tegen die stond te stoeien in een dikke bui met zijn regenjas. Die werd door ons in zijn jas geholpen: ook nat dus.....
Pierre zei nog dat hij naar de camping ging. Toe we uiteindelijk bij ons onderdak aankwamen opende hij voor ons de deur. De camping was (gelukkig?) gesloten. Wij hadden voor het avondeten wat ingekocht. Hij had nog een stukje stokbrood en wat chips. We nodigden hem uit mee te eten maar hij wilde zich beperken tot zijn restantje. Wel dronk hij een wijntje met ons mee.
Het rare voorval van vandaag was dat er even voor Floudès  een hond plat op de weg lag. Hij wachtte op ons. Blafte niet maar stond op en begon vrolijk met ons mee te lopen. Hij had er duidelijk lol in en schudde zo nu  en dan de regen uit zijn vacht. Vaak liep hij ver voor ons uit en kwam dan weer snel terug gerend als de afstand te groot werd. Hij wist de weg! Hij rende op deze manier 3 km met ons mee of beter gezegd vooruit tot we bij de Moulin de Piis, ons onderkomen voor vandaag, kwamen. Wij gingen naar binnen. Even later, toen ik terugging om hem een stuk worst te brengen, was hij weg; in geen velden of wegen te bekennen. Iets voor reïncarnatie-adepten. Bijzonder dat wel.
We logeren in een oude watermolen, prachtig gerestaureerd.
Foto's volgen